در حكايتي دل‌نشين از پيامبر گرامي اسلام از زبان شخصي به نام ثوبان اين چنين آمده است كه: با رسول خدا(صلّیالله علیه و آله و سلّم) در قبرستان بوديم. حضرت ايستاد و گذشت و دوباره ايستاد. عرض كردم:

يا رسول‌الله، چرا اين‌گونه رفتار مي‌كنيد؟ پس آن حضرت گريه شديدي كرد، ما هم گريه كرديم. آن‌گاه فرمود: اي ثوبان، صداي ناله اهل عذاب را شنيدم. بر آنها رحم كردم، دعا كردم و خداوند عذاب آنها را تخفيف داد. سپس فرمود: اي ثوبان! اگر كساني از اهل اين قبرستان، كه در عذابند، يك روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و يك شب را تا صبح قيام مي‌كردند و به عبادت مي‌پرداختند، در قبرها معذب نمي‌شدند.

منبع:تبیان